تأثیر مکمل سازی طولانی مدت کراتین در تمرین شنای استقامتی بر سطوح هموسیستئین پلاسما و عوامل خطرساز لیپیدی موش های صحرایی

سابقه و هدف : هموسیستئین یک عامل خطرساز مستقل در ایجاد بیماری قلبی – عروقی است. از آنجا که سنتز کراتین در کبد به طور تقریبی 70درصد هموسیستئین روزانه را تولید می­کند، ممکن است مکمل سازی کراتین از تولید هموسیستئین جلوگیری کند. در پژوهش حاضر آثار مکمل سازی کراتین در تمرین استقامتی بر سطوح هموسیستئین و عوامل خطرساز لیپیدی مطالعه شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی 16 موش صحرایی نر سالم نژاد ویستار به دو گروه تقسیم شدند: گروه تمرین شنای استقامتی و گروه مکمل سازی کراتین + تمرین شنای استقامتی. پروتکل مکمل سازی کراتین شامل افزودن 2درصد کراتین مونو هیدرات به غذای نرمال موش­های صحرایی بود. همه موش­ها 10هفته تمرین شنای استقامتی (5 روز در هفته، به مدت 60 دقیقه در هر روز) با 5درصد اضافه بار وزن بدن متصل به دم را انجام دادند. در پایان هفته دهم و پس از آخرین جلسه تمرین و 12 ساعت ناشتایی خون­گیری از قلب آنها انجام شد. سپس سطوح هموسیستئین پلاسما و نیمرخ لیپیدی اندازه­گیری شدند و شاخص آتروژنیک محاسبه شد.  یافته­ها: سطوح هموسیستئین پلاسما موش­های گروه مکمل سازی کراتین + تمرین شنا (0.5±5.9) نسبت به گروه دیگر (0.8±6.97) کاهش معنادار داشت (p=0.009) اما نیمرخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک بین گروه­ها تفاوتی باهم نداشت (p≥0.05). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که 10 هفته مکمل سازی کراتین در تمرین شنای استقامتی  باعث کاهش سطوح هموسیستئین موش­های صحرایی شود اما مکمل سازی کراتین تأثیر اضافی در بهبود نیمرخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک پلاسمای موش­های صحرایی نسبت به تمرین شنای استقامتی نداشته باشد.